María

Share your story

Proceso duro,

2014 Аргентина

Pasé por muchísimos estados, pero sobretodo por los negativos, me sentía una pésima persona, muy sensible y terriblemente triste. Leer experiencias de esta página me hizo dar ánimos, que no era la única. Fue difícil, pero al final me sentí sumamente aliviada. Hoy en día estoy separada de mi pareja de ese entonces y mi hijo estaría por nacer. Mi realidad sería muy distinta y a eso fue a lo que aposté y no me siento arrepentida en lo más mínimo.

Fue rarísimo, me veía en una pesadilla, no podía creer lo irresponsable que había sido, porque por una reacción rara de mi menstruación dejé las pastillas anticonceptivas, y me lo tomé muy a la ligera, no consideré que estaba más fértil que nunca. Con mi pareja ambos estábamos muy asustados, e incluso consideramos la idea de tenerlo. Pero yo en el fondo no me veía como madre y menos como una familia. Dependiendo económicamente de mi mamá con los estudios retrasados, claramente tenía que ponerme las pilas, y no precisamente para tener un hijo. Tomé la decisión con mucho dolor, buscamos ayuda y compramos para realizarlo con medicamentos. No me animaba a hacerlo, y fue así es que tuve un acto impulsivo y llamé a mi mamá para contárselo, no esperaba una respuesta tan tranquila y positiva, ya que es muy religiosa. Aún así me apoyó en la decisión, y me pidió que volviera a mi ciudad para así acudir a una ginecóloga conocida, ella me derivó a otro doctor, pero debía esperar hasta la semana 7, y yo recién iba por la 2, esas 5 semanas fueron el mismísimo infierno para mi, sufrí muchísmo, porque tuve que volver a la ciudad en la que estudio y pesar todo el día con la idea horrible de abortar. Llegó el día y volví al ginecólogo, su consultorio es de lo más escalofriante y para nada amigable. Me acosté en una camilla me abrí de piernas, me inyectaron y me levanté a los 20 minutos vestida, sintiéndome muy muy mal. Un sentimiento de profundo alivio y muchísima tristeza. Pasados los días me iba sintiendo mejor. Sabía que tomé la decisión correcta.

No estaba segura de absolutamente nada, si sabía que no era el momento para tener un hijo, amaba a mi novio, pero sabía que ambos no podíamos hacernos cargo de esa situación, menos de un hijo. Ambos estudiábamos y a penas vivíamos con pocos pesos.

Ovplyvnila nezákonnosť vášho potratu vaše pocity?

Si, me vi en una situación rara, porque no sabía a quien acudir, le comenté a mi ginecóloga, que creía estar embarazada y me preguntó si quería tenerlo, al responderle que no, me pidió que me retirara.

Eli

Difícil decisión

YoungWoman from India

This website gave me the confidence that I could do it. It gave me all the…

Alma en busca de libertad

MI DECISIÓN, MI CUERPO, JUSTICIA PARA LAS MUJERES.

Bel

Tak, miałam aborcję

Zoe

I had an abortion. It was a stressful time, I am glad it is all behind me. My…

Anne Jellinek

I had two abortions in my life: one when I was 21 and newly married and one 8…

Mar

aliviada

mimi

mi aborto. siempre te voy a recordar pequeña semillita

A alexandra

Mi futuro, mi familia

CJ Koivuniemi

I had an abortion. I was twenty years old and living in Ireland, a country…

Sadie

I had been with my boyfriend for 6 years and we are in our early 30s now. 

My…

chiquiss67

Hola.

Tengo 22 años y aborte en febrero de este año. Me di cuenta de que estaba…

Nicole

No estaba segura que iba ser de mi futuro.

Natalia

La decisión de abortar no es nada fácil, en realidad por mi mente deabundan…

Mitzi .

I had an abortion. And i know that was the best choice.

Yvonne

My abortion was what needed to be done at that time. Deep down me I know I…

Klaudia

Miałam aborcję i nie żałuję! Znowu czuję, że żyję. Opowiem wam w skrócie moją…

Sol

Macierzyństwo nie jest dla każdego

Mam już 30 lat, męża, stabilną sytuację…